Steeds meer hoor ik van mensen in mijn omgeving dat bij hun een auto-immuunziekte geconstateerd is. Wat is dat nu precies?
Volgens Google: Auto-immuun betekent dat het immuunsysteem zich tegen het lichaam zelf keert. Een auto-immuunziekte ontstaat als er bij het opruimen van lichaamseigen celresten iets verkeerd gaat. Dit gebeurt bijvoorbeeld als goed werkende cellen worden opgeruimd door het lichaam.
Op de vraag “kun je hiervan genezen?”, lees ik dat de meeste auto-immuunziekten gelukkig goed behandelbaar zijn. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.” Dat klinkt niet als “genezen”. Daarbij word ik persoonlijk bij het woord/middel “prednison” niet heel enthousiast.
Ik werd enige tijd geleden getriggerd door de zin “het eigen immuunsysteem dat zich tegen het lichaam zelf keert”. Oftewel, je valt jezelf aan. Waarom zou je dat doen?? Is het echt een foutje in het systeem of zit er meer achter?? Ik heb daar de een theorie bij bedacht. Let op: het is mijn theorie, niet wetenschappelijk onderbouwt (althans, niet dat ik weet) dus je kunt en mag er wat mij betreft van alles van vinden.
Mijn theorie is de volgende:
Lichaam en geest zitten aan elkaar vast.
Wanneer je fysiek niet goed voor jezelf zorgt, heeft dit invloed op je lichaam. Veelal is dit duidelijk en voor de meesten van ons best logisch. Wanneer je echter niet goed voor jezelf zorgt op emotioneel, psychisch en/of spiritueel niveau heeft dat ook invloed op jezelf. (Over)vermoeidheid of depressiviteit kunnen het gevolg zijn. Maar omdat lichaam en geest met elkaar verbonden zijn, kan dit dus ook op je lichaam effect hebben. Veel voorkomend zijn spanningsklachten als hoofdpijn, migraine, nek- en schouderklachten, rugklachten enz. We gaan dan naar een behandelaar met de vraag om dit te behandelen. Lossen we daarmee het probleem op? Volgens mij niet. Dat verklaart, wat mij betreft, dan ook waarom deze klachten telkens weer terug komen. Net als een paracetamol is dit symptoombestrijding en geen oplossing/genezing.
Wat gebeurd er als we vervolgens deze behandelingen ook achterwege laten omdat het toch niet helpt? Dan zou “de geest” een andere route kunnen gaan zoeken. Hoe maak je als “geest” de “mens” nu duidelijk dat er echt iets niet goed gaat. Iets waar “de mens” serieus iets mee moet?? Het auto-immuunsysteem is een andere en eigen systeem wat ingezet kan worden. Er zijn tal van verschillende auto-immuunziektes. Naar mijn idee klopt dat ook wel omdat er tal van verschillende redenen/oorzaken zijn als we kijken naar psychisch, emotioneel en/of spiritueel niet goed voor jezelf zorgen. En omdat het zo “eigen” is, is er geen regulier medicijn wat geneest. Men kan het hiermee alleen onder controle houden.
Zorg jij goed voor jezelf?
Slecht nieuws… geen medicijn, geen genezing. Nou… in mijn optiek is dat er dus wel. Het medicijn is dat je goed voor jezelf gaat zorgen op dat gebied waar je dat nu dus niet doet.
Ik spreek uit eigen ervaring (daarom heb ik destijds ook deze theorie ontwikkeld). Wanneer ik niet goed voor mijzelf zorg, val ook ik mijzelf aan. Ook ik heb een hele mooie auto-immuunziekte ontwikkelt. Ik heb hem ooit geGoogled en vervolgens besloten dat nooit meer te doen!! Ben ook direct de mooie wetenschappelijke naam vergeten. Godzijdank had ik de lichte, doch nog steeds hele ongezellige, variant. Ik heb toen ook besloten deze ziekte serieus te nemen. Ik had geen zin om regelmatig 6 weken uit de roulatie te zijn en ik had ook geen zin in prednison. Ik ben gaan uitvogelen wat de reden kon zijn, uitgaande van mijn theorie dat ik het zelf was die mijn lichaam stuk maakte. Stap voor stap ben ik aan de slag gegaan met het deel waar ik niet goed voor mijzelf zorgde. Mijn klachten verdwenen… stap voor stap.
Inmiddels heb ik een goede deal met mijn lichaam gesloten. Als ik mijzelf (onbewust) niet goed behandel, dan geeft mijn lichaam op een bepaald punt een klein wondje. Zodra ik dat ontdek, trap ik direct op de rem en ga na waar “het in zit”. Deze aandacht voor mijzelf is vaak al voldoende om de ontwikkeling van “mijn ziekte” te stoppen. Gaaf systeem toch???
