Wat een bijzondere ochtend had ik vorige week. Een lieve vriendin die ik hoog heb zitten, had bij mij een afspraak gemaakt. Ze wilde graag een behandeling van mij want ze heeft serieuze fysieke klachten. Het idee was een combinatie van healing en massage. Een massage om haar lichaam wat losser te krijgen en de healing om ook het lichaam van binnenuit op een dieper niveau aan het werk te zetten.

Mijn eerste reactie toen ze dit vroeg was “Wat super leuk!! Dit heb ik al een hele tijd niet gedaan!! Natuurlijk gaan we dit inplannen.”

De onzekerheid sloeg toe.

Maar naar mate de afspraak dichterbij kwam veranderde mijn enthousiasme echter in onzekerheid. Kan ik dit wel? Kan ik haar verwachting wel waarmaken? Ze weet toch wel dat ik geen fysio ben?

En dan kan ik heel goed weglopen. Hoe vaak heb ik niet een afspraak verzet of zelfs afgezegd omdat dit duiveltje op mijn schouder zo de overhand kreeg. Beter safe dan sorry. Mensen teleurstellen… niet mijn ding. Mijzelf teleurstellen.. ook niet leuk maar nog altijd beter dan het eerste.

Hoeveel opleidingen, trainingen en teachings heb ik al gevolgd?
Hoeveel mooie healingen heb ik al mogen geven, hoeveel coachingssessies met resultaten die er echt toe doen? Hoe vaak heb ik niet afgestemd op paarden en ze kunnen helpen?
Wanneer stopt dat duiveltje op mijn schouder met in mijn oor te roepen; “Kun jij dit wel? Ben je echt al goed genoeg?”

De Hellweek

Het afgelopen jaar is er echter een ommekeer gekomen. Het is begonnen met de kennismaking met de Hellweek. Ik hoor je denken; “De wat??” Inderdaad, dat dacht ik ook. Zonder nu teveel op die week in te gaan, heeft het mij oa gebracht dat ik ervaarde dat ik veel meer kon dan ik dacht of wat mijn duiveltje mij influisterde. Sterker nog, hoe vaak heb ik mijzelf niet verrast. Ik heb gemerkt dat “gewoon doen” een key-actie is. Niet over nadenken.. gewoon doen.

• Om 5.00 uur ‘s morgens opstaan om te gaan sporten.. gewoon doen.
• Als projectmanager een team van 5 mensen op weg te helpen en houden om een
  mooi doel te bereiken… gewoon doen.

Kijk waar het heen gaat, waar loop je tegenaan en los het dan op. Vraag om advies als je het even niet weet. Klinkt simpel toch? En feitelijk is het ook zo simpel. Ook hier geldt niet denken maar doen. Vraag je niet af of het gek is, vraag je niet af of mensen je wel voor “vol” aanzien, vraag je niet af of… Geef dat duiveltje op je schouder een knuffel en een kus en zeg tegen hem “geen idee of ik goed genoeg ben, maar ik ga het wel gewoon doen”.

Terug naar mijn sessie met mijn lieve vriendin. Het werd een hele mooie sessie waarin ik al mijn kennis en ervaring vanuit mijn hart en met veel plezier heb gedeeld. Het werd een mooie drumhealing gecombineerd met een ontspanningsmassage met op haar afgestemde etherische oliën.

En wat gaf ze mij na afloop een geweldig mooi compliment. Dat compliment hou ik nog even voor mijzelf (beetje onzeker nog om te delen) maar de kernwoorden waren: “vertrouwen”, “bloot durven geven” en “zonder oordeel”.

Wat ben ik trots op haar en op mijzelf en wat smaakt dit naar meer.